EMRE BOL – HEDEF FİNAL
Rakip Union Saint Gilloise tam düşündüğümüz gibi başladı mücadeleye… Sadece ön alanda değil her alanda yüksek pres yaparak ilk yarım saat Fenerbahçe'ye zor anlar yaşattılar.
Özellikle topu kaptırdıklarında Yugoslav faulüyle sarı- lacivertlilerin kontra yapmasını engellediler.
Dün iki mevki oynayan Oosterwalde'nin sol bek performansı kötüydü.
Çağlar Söyüncü sakatlanıp oyundan çıkınca stopere geçti ve gerçekten mükemmel oynadı.
Ferdi Kadıoğlu'nun sol beke geçmesiyle Fenerbahçe, Belçikalı rakibi karşısında oyunu dengeledi.
Böylesine enerjik bir takıma enerjik şekilde karşılık vermek gerekiyor. Bütün Fenerbahçeli oyuncular inanılmaz mücadele etti.
Herkes takım savunmasına yardım edince rakip istediği boşlukları bulamadı.
Çok akıllı oynadık çok...
Bekledik, savunduk ve zorlu deplasmanda golleri bulduk.
Böylesine maçlarda sadece fiziksel kalite yeterli olmuyor.
Gilloise belki bizden daha çok koşan bir takım ancak bizde daha tecrübeli oyuncular var.
Dün akşam Belçika'da iki takım arasındaki kalite farkı öne çıktı. Şu bir gerçek ki Fenerbahçe, Union Saint Gilloise'e oranla daha kaliteli ayaklara sahip olduğunu gösterdi.
Beklentilerin altında kalan Cengiz Ünder dışında kötü oynayan kimse yoktu takımda… Onun bu kadar etkisiz olmasına anlam veremiyorum. Hatta etkisizden çok isteksizdi.
Şu muhteşem maçtan çıkan 3 gollü galibiyet inanılmazdı. Helal olsun bütün oyuncularımıza… Kupanın en zorlu takımlarından birini dışarı atmak üzereyiz.
Haftaya rövanşta aynı istekle sahaya çıkıp işi bitireceğiz inşallah.
Hedef final!
GÜRCAN BİLGİÇ – ZAFERİN RENGİ
Sahada kariyer önderleri olmasına rağmen Fenerbahçe'yi sırtına alıp taşıyan gencecik İsmail Yüksek oldu.
Sert ve zor bir maç olmasını bekliyorduk. Kendi sahasında alışkanlıklarını ve enerjilerini de sonuna kadar ortaya koydular.
Sonuç: sadece duran toplarla pozisyon aradılar, gol kaçırmadılar.
Fenerbahçe ve İsmail Kartal farkı burada devreye giriyor. Çokca bahsettiğimiz "oyun gücü", taktik disiplin ile birleştiğinde, Belçika'nın "prensleri" sürekli duvara çarpıp geri döndüler. Bu kurguyu yöneten ve üreten de İsmail Yüksek oldu.
Cengiz, Szymanski, hatta Tadic göze batmadı maç boyunca.
Çünkü maçın karakteri ofansif değil, defansif ve sonraki maç üzerine kuruldu. Elemeli maçların "ruhu" burada… İyi oynamak değil, doğru dizilip, istenen sonucu almaktır önemli olan.
Cengiz Ünder'in tek ortası, Çağlar'ın hücumdaki tek kafa vuruşu, Batsnuayi'nin kaleye attığı ilk şut… 1-0 geldiğinde, Belçikalılar'ın rüyası sona erdi aslında. Fenerbahçe sahadakilerle ve kenardakilerle bir "akıl maçı" oynuyordu ve "şah" çekmişti.
Çeyrek final öncesinde, yardımlaşarak, birlikte direnerek, birbirlerinin hatasını örterek, mücadeleyi üst düzeyde tutarak, Avrupa'daki tek Türk Bayrağı' nı gönderde de bıraktılar.
Maçın lige kalan izleri de var. Fred daha hazır değil, maç oynamaya ihtiyacı var. Dzeko girdekten sonra takımın topu tutması, baskıyı sonlandırması, Batshuayi ile arasındaki fark.
Ferdi'nin oyuna girişi, Jayden'ın attığı ikinci gol futbolun cilvesinden çıkan piyango.
3-0 bitti maç. Yıllar sonra, yine Fenerbahçe ile Avrupa'da çeyrek finalin kapısındayız. Belçika Ligi'ni muhtemelen şampiyon bitirecek takıma, "hop bakalım" diyerek oradayız. Boşuna "Zaferin Rengi"ni taşımıyorlar.
