Spor yazarları Gaziantep FK-Trabzonspor maçını değerlendirdi

REHA KAPSAL - SÜREYİ UZATTI

Trabzonspor, Konyaspor'un Rize'de kaybetmesiyle şampiyonluğun kıyısına geldi. Gaziantep FK ve haftaya Karagümrük karşısında kazandığı takdirde şampiyonluğunu ilan edecek ve kutlamalara da başlayacaktı.

Bu beklentilerin ışığında çıktığı 6 puanlık maçta alınacak galibiyet yalnız bu haftanın değil Karagümrük maçının da önünü açacaktı. Bu nedenle Trabzonspor'un Gaziantep karşısında oynayacağı oyundan ziyade skor ön plandaydı. İki devrede Trabzonspor takımı hücum organizasyonlarında etkili olamadı.

Aynı geçen haftaki Beşiktaş takımının dizilişi gibi Antep takımı da top rakipteyken 5'li bir savunma organizasyonu ile sahada yer aldı.

İki haftada böyle formasyonlara karşı özellikle savunma arkası koşuların az olması oyun hareketliliğinin istenilen seviyeye gelmemesi bordo-mavililerin gol pozisyonu üretmekte yetersiz kalmasına yol açtı.

Tabii burada bir baskıdan da söz etmek gerekir ama benim düşünceme göre ondan daha önemli oyuncularda sabırsızlık öne çıkmış durumda...

Bu biraz da telaşa dönmüş. Çok basit pas hataları yaptılar, kendi kalitelerini saha içine geçirmekte ciddi sıkıntılar yaşadılar. Bunun en temel nedeni de en kısa sürede matematiksel olarak gerekli puanı toparlayıp bu sezonun şampiyon olarak sonuçlandırmak istemeleriydi.

Hak ettikleri, alın teri döktükleri, çok çalıştıkları bir yarışta sona yaklaşmanın getirdiği bir gerilim ve heyecan ister istemez oluyor. Tüm sezonu kapsayan gerginliği bir an önce üzerlerinden atmak istemeleri de çok normal bir noktada...

Gaziantep deplasmanında kaybedilen 2 puan yalnızca şampiyon olmak için beklenen sürenin uzamasına neden oldu. Bu süreçte de ister istemez zaman zaman yol kazaları tabii ki olacak. Trabzonspor taraftarının şampiyonluğu kutlamak için biraz daha sabretmeleri gerekecek.

YUNUS EMRE SEL - ŞAMPİYON OLACAK

Trabzonspor 2021-2022 macerasının en kısır futbollarından birini oynadı. Marek Hamsik'in bireysel üretkenliği ve takımı organize etme çabasına biraz Visca eşlik etmeye çalışsa da genel olarak sahada bir şampiyon ruhu gösteremediler.

Karşılıklı pozisyonlar bir ruhu değil, Hamsik'in futbola olan özlemini gösteriyordu. Gaziantep ise gücü yettiğince Trabzonspor karşısında direndi gol aradı. Fakat burada belirleyici olan Trabzonspor'un sahada takım futbolu sergileyememesiydi.

Djaniny, Siopis ve Bakasetas önemli eksikler elbette. Ama bu takım daha önce de çok fazla eksikle oynamış, ortaya gereken ruhu koymuştu. Cornelius'un bu kadar yalnız kaldığı, takım coşkusunun bu kadar düşük olduğu oyun elbette ki şampiyonluğu biraz daha erteletecekti.

Trabzonspor'un bu oyuna karşılık aldığı bir puan gayet normal. Rakibin size gösterdiği saygıyı önce siz kendinize göstereceksiniz: Şampiyonluk ruhunun özsaygısı. Şehirde, denizde, göklerde, dağlarda, okullarda, ibadethanelerde, hatta ve hatta beşiklerde kendini bir kaynaktan fışkırırcasına gösteren bu coşkunun takımdaki karşılığı arandı bu maçta.

Bu ruh başka bir enerji ve mücadele gücü ister. Rakibiniz sizi şampiyonluğun bir numaralı adayı olan takım titrinizle, saygıyla karşılar. Ama bu saygı oyun olarak bir karşılık ifade etmezse onlar da karşılarında herhangi bir takım varmış gibi oynar.

Hakemler maçları 'sıradan' maçlar yönetiyor gibi yönetir, kararları ona göre verirler. Trabzonspor şampiyon olacak. Büyük coşkuyla sevinecek şampiyonluğun mimarları. Ama bir boy aynası gerekecek sonraki sezonlar için.

Özeleştiriler için, yanlışları düzeltmek ve yola daha güçlü devam edebilmek için sadece doğruları gösteren, bahanelere sırt çevirmiş bir boy aynası.