Beklenen ve özlenen
Efsanevi F1 pilotu Alan Prost'a başarısının sırrını sorduklarında, "Tüm maharet 300 kilometre hızla giderken virajı dönmekte" dedi. İşte biz de Hırvatistan ve İspanya depremlerinden sonra öyle hızla geldik ki Çekler'in karşısına, en az iki farkla kazanıp, beklemek durumundaydık. Tüm koşulları aleyhte hale getirip, bir galibiyeti "zafer" ilan edenlerin elbette karşısındayız. Ama umutların devam etmesi veya bu turnuvanın anadili olan "vazgeçmeyen" duruşunun ortaya konması için, son virajdaydık.Fatih Terim, "bekleneni veremeyenler" korosundan sadece Hakan Çalhanoğlu ve Oğuzhan'a kement attı. İlk iki maça aynı on bir ile başlayan bir teknik adamın bu kararı için "Hatasını anladı" da diyebiliriz, "Çekler karşısında risk aldı" da... Tabelanın bizim lehimize olması her şeyi "doğru" yapmıyor. Ancak ofansif olarak hiçbir plana sahip değilken, skor oyuncuların bu kadar etkisizken, tüm bunlar hazırlık maçlarında ortaya çıkmışken, Volkan Şen ve Emre Mor'un son virajın oyuncuları olması da manidar.
"Biz söylemeden bitmez" diyerek geldiğimiz bu turnuvada en azından bir maç kazanmamız gerekiyordu ve bu çocuklar bunu başardılar. Ne zaman ki "kibirden" uzaklaştık, şansı da yanımızda görmeye başladık, doğru mücadeleyi de kazanmayı gerektirecek aklı da. Hatta hakem hataları bile lehimize dönmeye başladı. Ağabeylerinin gözden düştüğü bir süreçte küçük bir adamın; Emre Mor'un topun sorumluluğunu üstlenmesinin de altını çizelim. Her şeyin ötesinde takımın 18'lik yeteneğe pas atmaktan çekinmemesi ve O'nun arkasında durması da önemliydi. Sakatlığı ne durumda bilemiyoruz, fakat yediği tekmelere ve darbelere baktığımız da rakiplerinde "korkulacaklar" listesine çabuk girdiğini söyleyebiliriz. Bugünün maçları bize en iyi üçüncülüğü getirir - getirmez. Ancak önceliği takım olmaya verdiğimizde, birbirleri için oynamaya başladıklarında, "beklenen ve özlenen" haline geliyorlar. Bu galibiyet önemliydi. Ülke için, Fatih Terim için, oyuncu grubu için. Yere düştüklerinde uzanan bir el buldular. Umarım bunu da "kibir"lerini cilalamak için değil, ayakların yere doğru basması için kullanırlar.